οβελοδόχη

η

εγκοπή στα παλαιότερων εποχών τυφέκια όπου προσαρμόζεται ο οβελός, δηλ. η ράβδος εσωτερικού καθαρισμού ή γόμωσης τού όπλου.

[ΕΤΥΜΟΛ. Η λ. πλάστηκε προς απόδοση τού γαλλ. porte - baguette < ὀβελός + -δόχη (< δέχομαι), πρβλ. καπνο-δόχη, ουρο-δόχη. Η λ. μαρτυρείται από το 1861 στο Γαλλοελληνικόν Λεξικόν τών Σχινά και Λεβαδέως].